"bir varmış, bir yokmuş. evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellâl, pireler berber iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken,  dağın başında yorgun bir katip varmış, adı da Ayşeymiş, bu Ayşe'nin canı çok sıkılıyormuş, düşünmekten harap bitap düşmüş, sonra bir de Can varmış, demiş bu kız neden hiç arayıp sormaz, acaba iyimidir kötümüdür düşünür dururmuş. Bu Yorgun katip Ayşe hiç ses etmezmiş, akşama kadar yatağın içinde oradan oraya kıvranır, kulaklığına kulaklığını takar müziğini dinlermiş, Can da onu hep merak edermiş, ama Ayşe'nin dünya umrunda değilmiş, altına arabasını almış, keyfini sürmüş, bir de ev konusunda fikrini verirse, ohh Ayşe'nin keyfi yerindeymiş, sonra bir gün böyle otururken Can'ın canı çok sıkılmış, demiş Ayşe'nin yine hiç sesi çıkmıyor, acaba demiş birazcık gülümsetebilirmiyim onu, belkide Ayşe mutluymuş ama, küçük Can bunu hiç bilmiyormuş, sonra tutmuş açmış böyle bir garip sayfa Ayşeciğe göndermiş, Ayşe okumuş okumuş, bu manyak ne diyor ya demiş, hiç umrunda olmamış, sonra yine Can kendi köşesine, Ayşecik de kendi köşesine çekilmiş, masal da böyle bitmiş :D